Pseudologia ......

Hmm... ciekawe zagadnienie dające do myślenia. Znajomość z takimi ludźmi nie wróży nic dobrego. A ja znam/znałem kilku takich typków w moim mieście i dwóch w poprzedniej pracy i stwierdzam, że dobrze że już z nimi nie pracuję bo te komórki chyba im się udzieliły na głowę, a z kolegami z byłego osiedla nie utrzymuje kontaktu.

Pseudologia, mitomania (łac. mitomania) lub też kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka – patologiczna skłonność do kłamania, mijania się z prawdą i opowiadania nieprawdziwych historii, przedstawiających najczęściej opowiadającego w korzystnym świetle. Pseudologia różni się tym od zwykłego kłamstwa, że osoba opowiadająca sama nie jest w stanie oddzielić prawdy od własnej fantazji. Zespół opisał jako pierwszy Anton Delbrück.

U dzieci mitomania bywa najczęściej zjawiskiem przejściowym i łączy się z chęcią przeżywania przygód baśniowych. Niekiedy jednak u dzieci starszych i u dorosłych spotyka się tendencję do stałego rozmijania się z rzeczywistością. Tendencja do posługiwania się kłamstwem patologicznym bywa czasem skutkiem przebytych chorób organicznych mózgu (np. zapaleń), albo też bywa zależna od wrodzonych właściwości psychopatycznych. U niektórych osób o usposobieniu histerycznym mitomania może być środkiem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia i dodania sobie znaczenia. Motywem kłamstwa patologicznego może być próżność, niekiedy zaś chęć wyrządzenia komuś krzywdy (np. przez anonimowe oskarżenie).

Mitomania może również pojawiać się jako zjawisko przejściowe np. u przestępcy, którego oskarża się o jakieś wielkie i znaczne zbrodnie, podczas gdy popełnił tylko małe przestępstwo. Mitomanami często są osoby zakompleksione o niskiej samoocenie, dzięki opowiadaniu rzeczy niestworzonych chcą być w centrum zainteresowania. Na początku udaje się im to (powoduje to uzależnienie psychiczne od opowiadania rzeczy nieprawdziwych), szybko jednak są rozpoznawani przez otoczenie, przez to mają skłonność do częstych zmian środowiska np. pracy.


Źródło: Wikipedia.pl